Londen, The Eye & Hoogtevrees
Zullen we daar in gaan mama?
Al wijzend naar het reuzenrad (The Eye of London) wat toen nog een playmobielattractie leek zei ik uiteraard ja, natuurlijk!
Toen we langzamerhand dichterbij kwamen besefte ik me dat belofte toch echt schuld maakt en dit toch echt moest gaan gebeuren.
Ik sta graag met beide benen op de grond en in dit geval dus letterlijk.
En wat was dit gevaarte hoog.
Maargoed...als je iets beloofd moet je het doen.
Eenmaal aangekomen bij The Ticketservice durfde ik al niet eens meer omhoog te kijken...
Met klamme handen kocht ik de kaartjes en de woorden: Life begins at the end of your comfortzone..zoemden als een malle door mijn hoofd.
Ik kocht dus de dure Fast Track Tickets om maar niet te lang in de rij te hoeven staan, zodat ik me niet kon bedenken.
Eenmaal ingestapt volgde ik toch nog even mijn eigen safety-richtlijnen:
-Zijn de deuren dicht? Check.
-Hoor ik iets raars in de motoren? Check.
-Is er iemand in onze capsule die er verdacht uitziet en waarschijnlijk de hele boel wil opblazen? Check.
En daar gingen we... hoog de lucht in, The Eye in The Sky.
Het uitzicht was adembenemend, de lucht was blauw, geen klamme handen meer maar gewoon genieten.
Eenmaal aan de grond (wat ging dat eigenlijk snel?) gingen we nog even verder de stad in.
In elke grote metropool wil ik naar China Town.
De geuren, het eten, de absurde producten die je in de local supermarkets kan kopen.. echt geweldig.
Wat een heerlijke stad.. Londen.
Alhoewel ik er al vaker ben geweest was het zo speciaal om het aan Boy te laten zien.
De volgende trip wordt Marrakech hebben we besloten...
Als je nog tips hebt, heel erg welkom!!