Loslaten
Het is vrijdagmiddag en de bel gaat.
Buiten zie ik twee meisjes uit Boy zijn klas en ik vraag of hij ze even binnenlaat.
De meiden vragen of Boy en zijn vriendje (die op dat moment bij ons te gast is) meegaan naar de skatebaan.
De jongens zijn enthousiast en staan al met hun jas in hun handen als ik voorzichtig nog even noem dat ze ook gerust met zijn allen hier mogen spelen.
Maar nee....terwijl de vier 8-jarigen al naar buiten rennen roep ik ze nog even na dat ik zo ook nog wel even kom kijken.
En daar gaan ze. Helemaal alleen naar de skatebaan om de hoek.
Ouderschap is afzien.
Vanaf het moment dat je kleine geboren wordt begint de race van het afscheid nemen.
Die eerste schattige stapjes zijn eigenlijk het eerste signaal van "hiervoor heb ik ook je niet meer nodig".
Op het moment dat ze naar school gaan geef je ook een stukje opvoeding uit handen en kun je ze niet meer beschermen voor de grote, boze wereld.
Ik heb me voorgenomen een half uur te wachten.
Terwijl de klok tergend langzaam lijkt te tikken probeer ik me te concentreren op mijn werk,
en vooral niet te denken aan de grote bloeddorstige honden,
de beschonken automobilisten en de potloodventers die ze onderweg kunnen tegenkomen.
Ik ben een bezorgde moeder van het ergste soort.
Het liefste zou ik Boy over 10 jaar nog naar school brengen. Of naar zijn eerste afspraakje.
Maar ik ben me er ook van bewust. Dus probeer ik los te laten, elke keer een beetje meer.
Moeilijk, lastig en bloedirritant. Maar het moet.
Een half uur later trek ik haastig mijn jas aan en snel me naar de skatebaan.
Eenmaal aangekomen zie ik 4 kinderen opgaan in hun spel, klimmen, klauteren en heel veel lol hebben.
Een meisje tilt Boy de Ramp op. Haar handjes waren ooit mijn handen die Boy uit zijn bedje haalde als hij 's morgens wakker werd.
Nog een tijdje blijf ik kijken, genietend van het spel waar ze in opgaan en het plezier wat ze hebben.
Dan ga ik naar huis. "We komen met een half uurtje thuis!" Hoor ik nog achter me.
En ja...een half uur later zitten de vier met rode wangen op de bank.
Limonade, chips en een hoop gezelligheid.
Nee, opvoeden is geen afzien.
Ik neem me voor me volgende keer geen zorgen meer te maken.
Maar of dat me zal gaan lukken.....?
Tags: opvoeden,, skatebaan,, loslaten,, Boy,